uit folkroddels : over het festival ALL FOLKS GULLEGEM :

“En dan de afsluiters. KASTAAR is niet het kinderanimatieteam van Labadoux want dat heet CASTAAR. Het is ook niet de bekende Antwerpse groep KATASTROOF maar ze zijn er wel schatplichtig aan. (Of omgekeerd, maar zover gaat mijn kennis van deze groepen niet) Deze twee Kempische heren verblijdden ons met liedjes over drank, liefde en waarom we niet meer mogen van ons Jeannine. Een heel gezellige afsluiter van een leuk weekend ginds in het stille Gullegem.”

Een dik jaar geleden stonden de mannen van Kastaar in fakbar Medica te Leuven.

Treffend was dat ze met hun ambiansemuziek de studenten moeiteloos mee kregen. Ook ondergetekende was met 3 maten en veel “beer in the night”aanwezig en plezant was het zeker. Dré Ooms (zang, gitaars, accordeon en tin whistle) en Jef Lodewijckx (zang, banjo, gitaar en tin whistle) timmeren al sinds 1986 aan deze weg en brachten in ’89 reeds de LP Liekes over meinse uit, een vlag die de lading dekt. Na het verschijnen van bovengenoemde cd kregen ze ook al een plaats op de cd’s Flemisch Folk Music en Meerhout: een dorp als geen anders. Volgens mensen die het beter weten lijkt hun muziek sterk op De Kadullen , maar dat is van vóór mijn tijd. Het gebeurt lang niet altijd dat de live-sfeer door een groep op cd kan worden gezet maar hier is dat toch aardig gelukt. De nummers zijn alle in het Kempisch dialect wat de volkse charmes alleen benadrukt. Let wel: ambiance, live-sfeer en volks betekent hier zeker niet onmuzikaal, vals en uit het ritme. Beiden beheersen hun instrumenten en klinken ook op het podium als één geheel, zowel wat stem als wat muziek betreft. In een aantal nummers deed de tin whistle mij spontaan aan Spider Stacy denken.

Na Kastaar, waar ze zichzelf muzikaal aankondigen krijgen we het feest in de huiskamer of tuin met Drei vrienden, op tekst van ene John Lundström, en het grappige En de Jan kwam thuis over overspel. Bierlieke hoeft geen uitleg en Levenslied (ook op Flemisch Folk Music) werd perfect omschreven toen ze het nummer aankondigden: “Wijlie van Kastaar, wijlie zèn alletwee getrouwd. En wijlie zèn alletwee ongelukkig getrouwd.” Géén teksten voor zuurpruimen, dat staat vast. Muziek schrijven doen ze zelden maar hun teksten zijn meestal wel van eigen hand: Yvonneke van den Barg kennen we als Mas y mas van Rowwen Hèze en Flaco Jimenez, Familie staat op melodie van I’ll tell me ma en Joenkman is bekender als Wild Rover en gaat over een levensgenieter die op het einde eigenlijk toch zijn leven met een vrouwtje wil delen. Merret mêt (Meerhout markt) hebben ze dan weer geschreven met de muziek van Soeur Sourire in het achterhoofd en Fiësta komt van, jawel, The Pogues. Ander leuk werk is nog  Menneke van nul, Mie Kloenk en hoogtepunt Jan mijne man, met sterke samenzang, waar ze precies uit een schilderij van Bosch komen gewandeld.

Voor plezante avonden op kot, op café en bij buurtfeesten overgoten met Guinness is dit zonder meer een aanrader. (Olivier Verhelst)